Nominowana do Fryderyków 2014 Ifi Ude wraz z Michałem Chęciem opowiadają o przyjaźni i sile autorytetów.

„Głos Dwubrzeża”: O, przyszło was troje!

Ifi Ude : Tak, jestem w szóstym miesiącu ciąży.

To było inspiracją do twojej współpracy z projektem „Jestem mamą w Polsce“?

Ifi Ude: Zdecydowanie! Jestem ambasadorką tego projektu. To moje pierwsze dziecko, ale wiem, ile trzeba poświęcić przygotowaniom do narodzin. Chodzi o to, aby każda matka w Polsce mogła godnie urodzić dziecko, nawet imigrantka. Te kobiety często nie mają blisko rodziny ani przyjaciół i trzeba się nimi zaoopiekować. Kobieta musi być silna, żeby móc dawać przykład.

Kto jest Twoim przykładem muzycznym?

Ifi Ude: Zdecydowanie Kasia Nosowska.To kobieta mentor! Jest przykładem nie tylko dla  kobiet.

Michał Chęć: To prawdziwa diva! Nie tylko na scenie, ale i  poza nią. Powinien jej słuchać cały naród. Ma w sobie bardzo dużo mądrości.

Ifi Ude: Można by było powiedzieć, że bije od niej spokój, ale tak naprawdę jest rozedrgana, słychać to też w jej piosenkach przez co jest taka przejmująca I prawdziwa. Mam do niej ogromny szacunek.

Czy w naszym społeczeństwie i na rynku muzycznym jest miejsce dla silnych kobiet?

Ifi Ude: Trzeba walczyć, ale to jest taka pokojowa walka! Nie lubię półśrodków. Idę dokładnie po moje marzenia albo i wyżej.To walka ze swoimi słabościami, z tym ,że czasem nie ma kasy na album, ma się doła i nic nie wychodzi. Ta walka powinna być oparta na współpracy i pomocy. A czy jest miejsce? Myślę, że zawsze była potrzeba istnienia wzorców. Ludzi, którzy mogą być autorytetami. Takich, których losy można prześledzić. Jednak nawet silnym osobom trzeba czasem pomóc.

Michał Chęć: Ludzie to podstawa, bo gdzie są ludzie, tam jest wszystko, co potrzeba! Bez nich nie byłoby ani nas, ani naszych projektów. Jeśli robisz coś dobrego i jesteś fajnym, szczerym człowiekiem, to ludzie to kupią. Muzyka wybroni się sama.

Ifi Ude wraz z Michałem Chęciem wystąpili na Dwóch Brzegach pod egidą Korzeniowego Domu Cooltury.

Rozmawiała: Bogna Sayna, Głos Dwubrzeża

« Kazimierz zaklęty w szczególe Wciąż śnimy o Warszawie »