„Trelemorele” Tadeusza Różewicza ukazały się po raz pierwszy w „Dialogu” w 2005 roku. Utwór nosi podtytuł: „Scenariusz telenoweli dla telewizji publicznej i prywatnej”, a jego tematem jest świat mediów - zalew programów informacyjnych, nonsens reklam i tasiemcowych seriali oraz rzeczywistość, jaką kreuje telewizja. W kilkustronicowym poemacie Różewicza „wielki świat” płytkich i próżnych bohaterów telewizyjnych seriali miesza się z wizją nieba i reinkarnacji. Przede wszystkim jednak jest to wspaniale napisana parodia, prześmiewczy absurdalny poemat, o formie przypominającej scenariusz. Telewizor staje się tu swoistym medium. Bohaterowie to Kobieta i Mężczyzna, których tożsamość jest zmienna i nieokreślona: zmieniają oni płeć, zawód i postać. Ten chwyt pozwala na niezwykłą grę z widzem. Zamknięci we wnętrzu telewizora on i ona zostają zmuszeni do odtwarzania różnych ról.