Inscenizacja jednego z najlepszych utworów prozatorskich Tadeusza Różewicza. Andrzej Barański - reżyser i adaptator – przeniósł akcję utworu z lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku do dzisiejszej Polski. Spektakl opowiada wzruszającą i dramatyczną historię ślepej miłości ojca do córki, która z małego miasteczka wyruszyła na studia do Warszawy i nigdy już z niej nie wróciła. Zaalarmowany telefonem o chorobie córki, ojciec wybiera się do stolicy, aby ją odwiedzić. Nie jest jednak w stanie przewidzieć tego, co dzieje się z jego ukochanym dzieckiem. Gorąca miłość do córki nie pozwala mu zrozumieć jej wyborów i decyzji, oraz świata, w jakim zdecydowała się żyć. Pozostaje mu  poczucie bezradności i rozpacz.